Cuma, Eylül 30, 2011

Haftanın Özeti



Bu ara yine bunalmış durumdayım. Nil' in sonsuz hareketi, ağlamaları beni çok yoruyor. Neyse ki Nil büyüdükçe babasıyla olan paylaşımları artıyor da biraz yetişebiliyorum. Günde sadece bir saat bırakabileceğim bir yer olmasını çok istiyorum, ama yok. Ancak önceden programlanan zorunlu zamanlarda olabiliyor.

Bir de giderek köreldiğimi hissediyorum artık. Mimarlığa dönüş konusundaki umutlarım giderek azalıyor. Maalesef uzak kaldıkça dönüşün zor olduğu bir mesleğim olduğunu düşünüyorum. Çalışmayı özlüyorum, Nil' le nasıl çalışırım bilmiyorum. Herkes nasıl çalışıyorsa öyle aslında. Ama işte, hiç bırakamayacakmışım gibi geliyor. Bir de bu düşüncelerim var.



Oturma/dikiş odama yeğenden kalan park yatağı kurduk, ben gündüz dikiş dikerken Nil hanım da yanımda oynasın diye. Önceden yere bırakıyordum ama artık arkamı döndüğümde odadan çıkıp gidebiliyor, kablolara ulaşabiliyor veya pedalın üzerine gelip oturabiliyor, o yüzden böylesi daha güvenli. Zaten bir saat bile ancak oynuyor, sonra sıkılıyor başka şeyler yapıyoruz. Bu şekilde bir leopar, bir çizgili parçayı bitirdim. Saks mavi bir parçayla da uğraşıyorum hala.



Kayınvalidemlerin Assos'tan getirdiği beş kilo domatesi çiğden rondodan çekip poşetlere koydum. Kışlık hazırlık yaptım.



Yine Nil hanım' a salonda da yer açtım. Koca orta sehpayı kör köşeye sığdırdım.



Bir süredir halıyı kaldırmıştık, çok yünlü diye. Vazgeçip tekrar serdim.

Bunların dışında bilgisayarı yeniliyoruz o yüzden bazı programlarım yok, onlarla da uğraşmam lazım.

Bir de haftaya bir şey var : Beni okuyanların çoğunun işine yarayacak bir şey. Yine ben anlatacağım. Şimdilik bu kadar bu bilgi, güzel bir şey olacak.

48 yorum:

  1. Çocuklar büyüdükçe daha zor oluyormuş her şey cidden öyle galiba :S Umarım kısa sürede geçer bunalım döneminiz, neşeniz yerine gelir. Bu arada bir şey sormak istiyorum tv konsolunuz hazır mobilya mı? Ben de bu tarz bişi almak istiyorum evime..

    YanıtlaSil
  2. niill sen kocaman olmussuuuunnnnnnnnn canim benimmm:) cok guzel hareketlisin bi de seni seniii:))

    YanıtlaSil
  3. Evet yeni başlıyoruz aslında :)
    Hayır hazır değil, çizip yaptırmıştım onları

    YanıtlaSil
  4. bende o kadar çok istiyorum ki,bi saat bıraksam gezsemmi,uyusammı,yoksa kitap mı okusam bunların hiçbirini yapamıyorum anneme bıraksam hemen ağlıyor susturamıyolar gidip eri alıyorum büyüdükçe zorlaşıyor allah sabrımızı versin...

    YanıtlaSil
  5. Annen var en azından yakınında, bıraktıkça alışır. Devam et bence.

    YanıtlaSil
  6. Emin olun küçük bebekle hepimizin durumu aynı ama gene emin olun ki hepsi geçecek. Benimki 7.5 aylık ama 2. o yüzden sizi çok iyi anlıyorum. Ama gerçekten dayanılmaz olduğunda ki bazen olur:) geleceği düşünün, zaman o kadar çabuk geçiyor ki... Sevgiler ikinize de...

    YanıtlaSil
  7. Ben ikinciyi hiç düşünemiyorum şu an.
    Ama geçecek değil mi, iki sene sonra falan :))

    YanıtlaSil
  8. geçicek :) bu bağımlılığı ne kadar önlersen o kadar rahat edersin bırak yanlız oynamayı öğrensin

    YanıtlaSil
  9. Oynuyor aslında ama hep başka yerlerde gezinmek istiyor, kısıtlanmaktan hoşlanmıyor. Yoksa yere bırakınca bütün gün emekleyebiliyor veya sıralayabiliyor.
    Ama işte hep en tehlikeli yerlere gitmeye çalışıyor. O zaman gözümü üzerinden ayıramıyorum.

    YanıtlaSil
  10. YAZARKEN TAM DA İKİ SENE DİYE GEÇİRMİŞTİM AKLIMDAN HATTA YAZIP SİLDİM MORAL BOZMAMAK İÇİN:) AMA İNSANLAR UNUTMASA HERŞEYİ İKİNCİ; ÜÇÜNCÜ ÇOCUKLARINI YAPABİLİRLER Mİ HİÇ ? ŞÖYLE DÜŞÜNÜN BEN SİZİN YAZILARINIZI HAMİLELİĞİNİZDEN BERİ TAKİP EDİYORUM ŞİMDİ NİL PRENSES SEKİZ AYLIK BENİM PRENSİM YEDİ AYLIK OLDU:WOOWW ZAMAN NASIL GEÇMİŞ DEĞİL Mİ?

    YanıtlaSil
  11. Merhaba Laçin Hanım,
    Neden oyun ablası düşünmüyorsunuz belli günlerde 1 yada 2 saat için gelebilecek siz işlerinizi yaparken o nilden gözünü ayırmayacak daha cok kucuk dıyebılırsınız belkı evet daha cok kucuk ama sonuc olarak yalnız kalmayacaklar kı sızde yanlarında olacaksınız ama ozel vakıt ayırabıleceksınız kendınıze,
    O nille ilgilenirken siz dikişinizi diker,kahvenizi içer,derginizi okursunuz yada ne gerekiyorsa !
    Ev işlerine bile yardım edenler oluyor kendimden biliyorum !
    Bunun için size su siteyi öneririm orada oyun ablası diye arama yaparsanız karsınıza cıkar ;nurturia.com
    Üniversite öğrencileri yapıyor genelde bu işi hem bir üni. öğrencisine katkınız olur hemde kendinizin bir saatte olsa nefes alma zamanı olur ...

    Uzun yazdım ama umarım işinize yarar,
    Kolay gelsin size :)

    YanıtlaSil
  12. Yani tabii o şekilde bulabileceğim kişiler var ama ben temizliğimi bile kendim yapıyorum. Ancak çalışmaya başlayınca olacak :)

    YanıtlaSil
  13. yakın olsak degil bir saat 3 saat bile oynardım kızınla ,sorumluluk annede olunca herkez oynar degil mi:)ne paylaşacagını merak ettim ,
    şimdi tehlikeli zamanları herşeyi algılamak istedigi için agzına sokuyordur ,işe başlamamamn en güzeli bence ,

    YanıtlaSil
  14. Yok istesem de öyle işin beni beklediği yok zaten de düşünüyorum işte.

    YanıtlaSil
  15. Laçin hem sana hem de bu konuda fikri olan takipçilerine sormak istiyorum.Annemle yazdan buzluğa taze fasülye koymuştuk ben de pratik olcaksa tam olsun anne bari domatesini de içine rendeleyip koyalım dedim ve öyle de yaptık. Geçengün çıkarıp düdüklüde pişirdim ama yiyemeden attık, tadı da kokusu da kötü idi. Sebebi ne olabilir sizce, nasıl yapmak gerekir ki dolapta daha 4-5 poşet var bu şekilde hepsi bzoulmuşsa çok üzülürüm. Tecrübeli ev hanımları, hanımlar cevap verirseniz sevinirim

    YanıtlaSil
  16. Ben domatesi çiğden koyup dondurucuda saklıyorum tadında bir değişme olmuyor. Ama taze fasulyeyi bir kere denemiştim, iyi olmadı. Şoklayarak yapmak lazım fasülyeleri diye biliyorum.
    Belki ikisini karıştırıp koyduğun için olabilir diye düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  17. fasulyeyi domatesle beraber çok çok az suda 5-10 dk buğulatırsanız yani hafif dönsün o şekilde atın dolaba ben sürekli yaparım asla koku olmaz pişirince buğulatırken koku çıktığı için.

    YanıtlaSil
  18. Merhaba Laçin
    Ben daha önce de yazmıştım belki hatırlarsın.Biz seninle meslektaşız.Evet haklısın bizim mesleğimizde güncel gelişmeleri takip etmek önemli ama emin ol çok kolay yakalanıyor.Bu yönden kendini üzme.Ben de çalışan anneyim.Hala kızımı çok özlüyorum..Hala akşam olmasını dört gözle bekliyorum.Bebekler herşeyi annelerinin yardımı ile ve oyun oynayarak öğreniyorlar.Düşünsene sen şu anda onun en güvendiği kişisin.Tabii ki yorucu bir süreç nil bebek daha çok küçük ama emin ol zamanla bebeğine ne kadar çok şey öğrettiğini görünce tüm yorgunluklarına değecek...Ben de bunları yaşayarak tecrübe ettim...Sana bunları işyerimden gizli gizli yazıyorum :)) ve kolaylıklar diliyorum...

    YanıtlaSil
  19. Lacin, evde oturup cocuk bakmak gercekten de insani korelten birsey. seni cok iyi anliyorum, ben de yasadim bunlari. Allah kolaylik versin, ama insanin yavrusuyla vakit gecirmesi de guzel o acidan bakip kendimi avutuyordum ben. guvenebileceginiz bir bakici ayarlayabilsen hem ev isine yardim eder, hem de Nil'e bakar, sen de biraz nefes alirsin... bunu ciddi olarka dusun bence... sen o kadar sene egitim almissin, mimar olmussun. ev islerini- yemegi ilkokul mezunu bir kadin da yapabilir. Is bulabilirsen, o sekilde birini tutup yaptirman cok cok daha mantikli. tum bunlari yasamis biri olarak sana tavsiyem, bir an once bir is bulmaya bak. ilerde geriye donup baktiginda iyi ki yapmisi diyeceksin.

    YanıtlaSil
  20. anladım ki bir işi olan pişman bir de olmayan bir bebeği olan bir de olmayan. ben şurda diyorum ah bir bebeğim ols özgürce istediğim yerlere gitsem ama laçin sen de öyle diyorsun zamanın tadını çıkar derim elindekilerle varolanlarla
    naçizane benim fikrim böyle öpüldün yalnız nazarlara gelmesin nil bebek okuyorum şuan ona

    YanıtlaSil
  21. Laçin hanım, ben de 3 aylık bir bıcırık annesiyim oğlum henüz dönmeye bile başlamadı ama artık ilgi bekliyor çok bilinçli bir şekilde... dün ilk defa yattığı yerde bırakıp gidip yemek yapamadım, sürekli gözleri bende olacak beni görecek öyle istiyor..oyun halısında bile gözleri bende oluyor,ben ona bakmıyorsam mızırdanmaya başlıyor..sanırım yengeç burcu olmasının da katkısı büyük:) sanırım bikaç ay sonra sizin durumunuzda olucam ben de, ama işimden dolayı 11 aylıkken işe başlamak durumunda kalacağım. bunun 6 ayı eşimle ayrı geçecek askerlikten dolayı.. çalışma hayatı çok önemli ama bebeğimi bırakıp işe başlama fikri bana da çok uzak geliyor..bu arada kalmışlığı yaşamak çok zor olsa gerek..en azından hem kendi aileniz hem de eşinizin ailesiyle aynı şehirdesiniz, bizim sadece bikaç arkadaşımız var ankarada, 2 yıl sonra yurtdışı tayine gidicez ve belki samimi arkadaşımız bile olamayacak çocukları bırakmak için..
    domatesleri ben de buzluğa attım ilk kez, ama kabuklarını soyup küp küp doğrayıp hafif pişirip koydum bi arkadaşın tavsiyesiyle..fasulyeye gelince, sanırım pişirmek gerek çiğ olmuyor..

    YanıtlaSil
  22. sevgili laçin seni o kadar iyi anlıyorum ki.ben öğretmenim ve okuldan o kadar yorgun geldim ki kızımın da uyku saati idi ama beni görünce bütün fikri değişti ve hiçbirşekişde uyutamadım.tam da yürüme aşamasında elimizden tutuyor vve sürekli dolaşıyoruz.gerçekten çok yorucu.nil en azından şuan oturuyor bundan sonraki aşama daha yorucu.ama çalışırsan eğer bir parça rahatlıyorsun kendini daha işe yarar görüyorsun ve sosyalleşiyorsun tabi daha çokta yoruluyorsun ama inan değiyor.seni çok severek takip ettiğimide söylemek istedim çünkü ben seni gerçekten çok başarılı buluyorum ve taktir ediyorum.kolay gwlsin

    YanıtlaSil
  23. selam,
    İnan ben çocuklar varken çalışmayı beceremedim.ilk kızım 15 aylık oluncaya kadar ben baktım daha sonra çalışmaya geri döndüm 3,5 yıl kadar daha çalıştım 2. hamile kalıp ayrıca iş nedeniyle istanbul'dan ayrılıp izmir'e yerleşince işten tekrar ayrılmak zorunda kaldım(10yıllık iş hayatım sonlandı,)şu an 2. çocuğum 4 aylık ve yakınım da kimsem yok kızım okula başladı bu sene iki çocuk peşindeyim huniyle dolaşmaya az kaldı.) ben en büyük kariyerin anneler için iyi çocular yetiştirmek olduğuna inanıyorum bu kanıya çalışırken vardım çocuğum hasta olur (sık sık) izin istemeye yüzüm tutmaz ayrıca çocuk büyükler elinde kreşte türlü türlü huylara sahip oluyor.bana göre her annenin imkanı varsa kendi evladını kendi yetiştirmesi adım adım büyümesini takip etmesi.Allah hepimize sabır versin diyorum

    YanıtlaSil
  24. İnşallah benim bebeğim şubatta hayatıma girecek.. hamile kaldığımı öğrendiğimde iş hayatımla.. bebeğimi nasıl bir arada götüreceğim diye düşünmekten heyecanını yaşayamadım.. Çalışmam gerek.. tek maaşla olacak iş değil.. patronumla konuştum doğumdan itibaren 5-6 ay evden çalışmam gerektiğini ve beni idare etmesini istedim.. Anlayışla karşıladı ve sen sağlıklı bebek dünyaya getirmeyi düşün bunları düşünme dedi.. İyi hoş ama o doğumdan sonra hem ev, hem bebek hemde iş nasıl olacak ? 5-6 aylık olduğnda annem bakacak gözüm arkada değil ama nasıl bırakıp ofise geleceğim bunlar beni allak bullak ediyor :( bugün DefDefin annesi Tuba yazmış "Düzen değişimlerini yaşarken değil de, yaşamadan önce kafamızDa kurarken daha fazla yoruluyoruz, yalan mı?" gerçekten doğru artık zamana bıraktım ( belkide bırakamadım ) yaşayıp göreceğim belki çuvallayacağım belkide başaracaıım... Bence köreldiğini düşünme şartlar çalışmayı gerektirmiyorsa en azından Nil yürümeye başlayana kendini ifade etmeye başlayana kadar yanında olmanın keyfini çıkar.. Sen çok yaratıcı bi annesin.. Sevgiyle kal..

    "

    YanıtlaSil
  25. domateslerine yorum yapacaktım ,laçin onların buzları çözülürken zor olmasın diye poşetini uctan baglıyorum ve incecik dolaba seriyorum çözülürken daha kolay oluyor

    YanıtlaSil
  26. 2 değil sadece 1 yıl sonra acayip rahatlıycaksın,şu an en zor,en yorucu dönemdesin,sabırla geçer inşallah.Konuşmaya başlamadan önce bakıcıya ya da kreşe bırakma sakın.konuşmaya başladıktan sonra sende yavaş yavaş çalışmaya başla bence çünkü çalışan anneler genellikle çocuklarıyla daha bilinçli ve daha kaliteli zaman geçiriyorlar.Kendine yararı olan ve işe yaradığını bilen insanın çevresine daha yararlı olduğunu düşünüyorum.İnsan ne hissediyorsa karşısındakilerede onu hissetiriyor.
    Zaman o kadar çabuk geçiyorki insan farkedemiyor bile.Bu güzel günlerinin kıymetini bil.Dolu dolu geçir.Bir bakıcaksın kocaman olmuş.
    Nil'in yaşında bir çocuğu olan anne bul kendine:) arayınca bulunsa keşke:) Böyle birini bulabilsen hem senin için hemde Nil için çok iyi olur.

    YanıtlaSil
  27. Üzülme Laçincim :) benim oğlumda bebekken zor zor bi bebekti
    Sanki ahyatım sönmüş eskimiş yıpranmış bezmiş hissediyordum kendimi
    Asosyal biri gibi olmuştum , yani o bebeği belli bir yaşa getirene kadar yaşanılan psikolojiyi anlatmaya bir sürü kelime var :D
    Ama oğlum 3 yaşını geçince bi ohh edim açıkçası
    Tabi tam anlamıyla serbest olamıyorsun ama bebkliğindeki sorumluluklar biraz azalıyo
    En azından kendi ihtiyacını gideriyo , derdini söylüyo
    Biraz konuşkan olursa başın ağrıyabiliyo o ayrı :D
    Sana tavsiyem az daha sabır :) bu zamanlarının tadını çıkar
    Bak bir bakmışsın geriye ne kadar hızlı geçmiş zaman
    Yeter ki belli birşeyleri yapamıyorsun diye kendini yıpratma

    YanıtlaSil
  28. sevgili laçin, senin gibi güzel bir insanın işe dönmek istediğinde yapabileceği çok şey olduğuna inanıyorum. bugünkü yazını okurken sanki kendimi okuyor gibi hissettim. eşimin işi nedeniyle, kızıma hamileyken istanbul dan ankara ya taşındık. annemler herkesler istanbul da.. işe ara vermek zorunda kaldım, ben de her geçen gün köreliyor gibi hissediyorum. diğer yandan kızıma kendim bakıyor olduğum için çok mutluyum.
    bu vesileyle, blogundaki paylaşımların için çok teşekkürler, her gün uğrayıp çayını içtiğim komşum gibi oldun..

    YanıtlaSil
  29. canım annem yüzmetre yakınımda kayınvalidem,elli metre yakınımda ama kayınvalidem baştan söyledi sakın bana etirme bakamam diye annem, çocuk bakmayı sevmiyor oynatamıyor çünkü çocukda durmuyo oyun istiyor. yani ben keyfim için hiç kimseye bırakamadım.olsun zaten kimsenin çocuğumu büyütmesini istemiyorum bazen çok bunalıyoum kızım gelipde annedimm, dediğinde herşey bitiyor:)

    YanıtlaSil
  30. Benim oglan da emekliyor ama ne emeklemek arkami donuyorum biraktigimin tam tersi istikamete gidiyor..kucuk parmaklari butun dvd player, uydu reciver'lari heryerde....sana da kolay gelsin..muhatemelen kizin dis cikartiyordur.cunku biz de de durum ayni :(

    YanıtlaSil
  31. Selam Laçin,
    Senin gibi birçok genç anne ve anne adayı arkadaşım var. Bebeklerini bekleyenler bile şimdiden sizinle aynı endişeleri taşıyor. Kimisi annesine ve kayınvalidesine dönüşümlü olarak bırakıyor bebeğini işe giderken, kimisi de bir bakıcıya teslim ediyor. Sık sık çocuklarla görüşmeler yaptığımız için anneanne/babaanne ile büyüyen çocuklarla kreşte ya da bakıcı ile büyüyenler arasındaki farkı kolayca görebiliyoruz. En güzeli senin verdiğin eğitim tabi ama senin de iyi bir anne olman için yaşamdan doyum sağlaman yani ona faydalı olabilmen için önce senin iyi olman önemli, bu açıdan bence yavaş yavaş işine dönebilirsin. Annen ya da ikinci annen bakabilecekse çok şanslısın yalnız çocuk bir onda bir diğerinde olmamalı, belli bir düzeni benimseyebilmeli. Abla bulma fikri güzel, şimdiden güven ilişkisi kurarak ve çocukta anksiyete yaratmadan ayrılma fikrine alışabilir Nil.
    Sabırlar diliyorum...
    Bu arada kış hazırlıkları ile ilgili sevgili mutfak sırları bir post yayınlamıştı.

    http://mutfaksirlari.com/kis-hazirliklari-ve-sok-haslama.html

    Koku ile ilgili sorular yanıtlanmamış ama olsun:))

    YanıtlaSil
  32. Ben de kızmı kimseye bırakamadım .İşi bırakmıştım çok sonra başladım şu an hiç pişman değilim.Bir annenin çocuğuna verebileceklerini kim olursa olsun veremiyor buna babalar bile dahil şu an kızım 10 yaşında Allaha şükür yaşıtlarına göre yani bir başkasının bakımını üstlendiği çocuklara göre epey farklı bunu daha sonraları çok daha iyi farkedebiliyorsunuz.....

    YanıtlaSil
  33. renkliblogcu1 Ekim 2011 04:06

    Laçin sana sabır diliyorum,umarım en kısa zamanda iş bulursun,onu yalnız bırakacağın için suçluluk duymamalısın.o senin mutluluğunla mutlu olacak,mutlu çocuk mutlu aileden,mutlu aile de mutlu kadından kaynaklanıyor.Nil ile ayrı olduğunuz zamanlarda birbirinizi özleseniz de birlikteyken daha mutlu olursunuz(bence)
    kışlık hazırlıklarımı yaptım bende salça, dometes suyu, barbunya ve fasulye.hiç birini çiğden koymuyorum (barbunya hariç) .
    fasulyeleri üzerine dometes rendesinye 10 dk sarartıp(pişirip) soğuyunca poşetleyin.kışın pişirirken de içine bi avuç barbunya(dolaba çiğ koyduklarımızdan) atın çok lezzetli oluyor.
    bunla ilgili bişiler yazmıştım...http://rengarenkblg.com/?p=159

    YanıtlaSil
  34. laçin hanım bunlar iyi zamanlarınız yürümeye başlayınca ve konuşmaya asıl o zaman yetemiyor insan

    YanıtlaSil
  35. evet bu zamanlar gerçekten çok zor Laçin hanım..

    Benim kızım emeklemiyor hala sadece sürtünüyor ama elinden tutup yürütmemizi istiyor. yürüsün sabahtan akşama kadar başka birşey istemez. Ben çalışan anneyim. Sanırım benide özlediği için ne haftasonu bir işimi yapabiliyorum nede akşamları yemeğimi yapabiliyorum doğru düzgün.. Oyuncaklarıyla en fazla 15-20 dk oynuyor..zor zamanlar bunlarda geçicek buna inanmak istiyorum..

    YanıtlaSil
  36. şule dalkılıç1 Ekim 2011 19:34

    merhaba ben şule.sizin gbi dikişle uğraşmayı seviyorum patrones dergisi hakkında bilgi ararken size rastladım.dergi anlaşılırmı ve türkiyede nerde bulabilirim acaba

    YanıtlaSil
  37. benim de 9.5 aylık kızım var.Sizi sürekli takip ediyorum.Ve ben sinir krizleri geçirirken ,yorgunluktan bitapken sizin dikişlerinizi,gezmelerinizi,kilo vermenizi,kendinize bakmanızı.....vs görüp süpermen olduğunuzu düşünüyordum.Bunalmaya sevinilmez tabi ama normal insan olduğunuzu görmek,kendiminde normal olduğunu tescillendirdi.Hepimiz için umarım her şey daha kolaylaşır:)

    YanıtlaSil
  38. Allah sabır, sağlık versin.. Zamanla daha iyileşir durumlar... Benim bıdık karnımda fıldır fıldır bakalım çıkınca beni ne kadar yoracak...
    Bu arada halın çok güzelmiş.

    YanıtlaSil
  39. Sevgili Laçin, benimde 9 aylık bir oğlum var. Sizinle aynı şeyleri yaşıyoruz. inanın bende çok bunalmış durumdayım. uzun süredir sizi takip ediyorum. Nil ile ilgili yazdıklarınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Çok iyi bir annesiniz. belki de Nil biraz büyüyünce karşınıza çok iyi bir iş çıkacak. belki de Bu dönem Nili büyütmeniz için bir fırsat. en azından ben kendim için böyle düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  40. Merhaba,
    Evde oturup körelmek diye bir duruma inanmıyorum. Bebek yapınca kendimizden ve ne yazık ki en çok kadınlar kendilerinden ödün vermek zorunda kalıyor fakat annesiyle büyüyen çocuk çoğunlukla daha sağlıklı bir birey oluyor (her anlamda) bu yüzden şu anki misyonunuz ulvidir. Mimarlık inanılmaz işlevsel bir meslek ve tasarımlarınız evden yapabilirsiniz benim nacizane tavsiyem bültenleri ve proje yarışmalarını takip edip bu yarışmalara katılmak bu şekilde işinize yeniden motive olursunuz ve uygun bir fırsat mutlaka çıkar karşınıza unutmayın neyi isterseniz ve dilerseniz önünde sonunda yüce Allah yaşatıyor. Sevgiler, Zerrin

    YanıtlaSil
  41. Ben de domateslerle ilgili bir fikir vermek istedim. Domatesleri ben de çiğ olarak rondodan geçiriyorum, sonra labne peyniri kutularına yerleştirip buzluğa atıyorum. donduktan sonra 4 tanesini bir buzdolabı poşetine (orta boy) yerleştiriyorum. hem düzgün saklanıyor, hem de kolay çözülüyor.
    Sevgiler, Bahar

    YanıtlaSil
  42. Calisan bi anneyim bende.dogumdan sonra ise baslamak bana da zor gelse de en iyisini yaptigimi dusunuyorum.hep derler bir cocugu annesi buyutmeli vs.diye fakat tum gun birlikte olup kaliteli zaman gecirmedikten sonra pek bi onemi yok maalesef.Annesi calisan cocuklar da gayet basarili ve hayat dolu olabilyor.bizim toplumumuzda sanki anne calisinca cocuklarda bir ice kapaniklik ya da farklilik olacagi dusuncesi oluyor.hicde oyle degil.kesinlikle bir bayancalismali

    YanıtlaSil
  43. Herşeyi o kadar kolay karşılıyor gibisiniz ki? Sanki çocuk doğurmak, bakmak pek kolaymış gibi gelmişti sizi izlerken. Süper kadın gibiydiniz ,ki bence hala öylesiniz herşeyi tek başınıza yapmaya çalıştığınız için.Samimi paylaşımlarınızı seviyorum. Çok işim olsa ve başka bloglara göz atamasam da mutlaka sizinkine göz atıyorum, Lacheen bugün ne yazmış acaba diye.10 parmağınzda 10 marifet olmasının bedelini ödüyorsunuz sanırım :-)Eminim geçici dönemdir.Sevgilerimle,

    YanıtlaSil
  44. Merhaba,
    Çok çok uzun yıllardır takip ediyorum blogunuzu, zevkle, umutla, hep gülümseyerek...Böyle karamsar olmanıza alışık değilim, bir an önce geçmesini diliyorum...Benim sorunum dahada büyük koskocaman.. çocuğum olsun istiyorum ama onu büyütememekten korkuyorum:((İşten en fazla 3 belki 4 ay ayrılabilirim, bakabilecek kimse yok ve ben nasıl bebeğimi bırakıcam:(Geceleri uyuyamıyorum bunu düşünmekten...Şimdi evde olabilmenizin, onunla vakit geçirebilmenizin, onu büyürken izleyebilmenizin çok özel olduğunu düşünüyorum, bence boşverin işe falan başlamayın, o mutlu mutlu büyüsün kaldığınız yerden devam edersiniz...

    YanıtlaSil
  45. Selam,
    Hepimiz yaşıyoruz bu buhranları ama Nil bayağı büyüdü. Zor dönemleri bayağı aştınız. İşi kolayladınız bile. Evet çalışınca zor oluyor ama benim gibi çocuğunu 2 aylıkken bırakıp işe dönen biri için dahada zor. Hep içimde uktedir 3 yaşına kadar birlikte olabilseydim diye. Çalışmanın oğlumda negatifini görmedim. Çalışınca sabrın daha az oluyor bu tek negatifi. Dengeyi yakalamak zor. Ama yaşıtlarına göre çok daha fazla sorumluluk sahibi, güçlü ve daha büyük. 1.sınıftan beri eve yanlız gelip kapıyı açıyor. 1. sınıfta Çanakkaleye geziye gitmek istediğinde ben izin alamam cevabına; Annem senin gelmene gerek yok, otelde ben kendim kalabilirim diyebilecek kadar büyük. Bizde onunla büyüyoruz. Annelik,babalık dayanıklılık testi gibi. :) Bizimde bırakacak kimsemiz yok 10 yaşında biz hala eşim,ben ve oğlum transformers filmlerine gidiyoruz. Hoş ben bayılıyorum. Ama bunlardan inanılmaz keyif alıyorum. Büyüdükçe çözümler değişiyor. Artık bazı yerelere bizimle gelmek istemiyor. Onu evde kısa sürelerle bırakıp dışarı çıkabiliyorum. Sinemaya tek başına girebiliyor. Biraz sabır ve zaman gerekiyor. Annelik müthiş bir duygu....

    YanıtlaSil
  46. Annesiyle büyüyen çocuklar bence de daha mutlu olur. Biraz daha büyüyünce çalışabilirsin ama.

    http://www.rainbowgatherer.blogspot.com

    YanıtlaSil
  47. Sevgili Laçin eski takipçilerindenim, uzun süredir sessizce izleyenlerdenim yalnızca , aynı dönemde hamileydik ...Çok sıkıntılı ve düşük riski olan bir gebelikti benimki , 22.haftada preterm eylemle hastaneye yatış yaptım...29. haftaya kadar yatarak geçti gebeliğim...29+3 te doğum başladı durdurulamadı...14440 gram ağırlığında doğdu meleğim , her şeye hazırlıklı olun dediler...Ama hayata sıkı sıkıya tutundu bebeğim 40 gün küvezde kaldı , taburcu olduktan sonra da doğması gereken tarih olan 15 şubata kadar hayata kapattık kendimizi kimseyle görüşmedik , bebeğimizi göstermedik ve çok şükür son derece sağlıklı bir şekilde bu günlere geldik. Ben de bir avukatım...Hayatımın 1,5 yılını önce doğum sonra da bebeğin sağlıklı büyümesi için ayırdım.Düzeltilmiş 8 normal 10 aylık oldu bebeğim , bırakmasam da olurdu ama , baktım ki ben insanlıktan çıktım..Yaşadığım onca sıkıntı , hamileliğimin kendimce başarısız geçmesi , bebeğimin erken doğması kendimi değersiz hissetmeme ve suçlamama neden oldu.Bu nedenledir ki çalışıp kendime gelmem gerektiğine karar verdim.Kendi işim, istediğimde gelip gidiyorum bebeğimi ihmal etmiyorum...Psikolojim düzeldi ve ona şu an daha faydalıyım...Herkesin yaşadığının daha ağırını yaşadım ben , ama anladım ki sağlıklı anne sağlıklı bebek demek ...Senin için en doğrusu neyse onu yap ...Yüreğinin sesini dinle , çok uzun oldu :)

    YanıtlaSil
  48. sevgili Laçin hemen hemen her postunu takip ediyorum. Seninkinden 3 ay küçük bir kızım var ama ben hala dikişe dönüş yapamadım. Bunalımları aynen yaşıyorum. Çalışma konusuna gelince memur olduğum için daha şanslıyım 15 ay ücretsiz izin aldım. Sen süper gidiyorsun herşey zamanla oturur inşallah. Bencede şöyle 1 saat nefes alabileceğimiz bir zaman dilimi olsa süper olurdu.

    YanıtlaSil

Yorumlarınız için teşekkür ederim.

Blogumda durmasını istemediğim eleştiriyi aşan yorumları onaylamıyorum.

lacheenorg@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.