Hayvanların hepsini severim ama köpekler benim için daha farklıdır, belki kedilerle bir türlü yıldızım barışmadığı için köpekleri kendime daha yakın hissederim. Hafta sonu da çok uslu bir köpekle beraberdim, hanımefendinin adı Fıstık. Çok tatlı, çok laf dinleyen ve çok akıllı bir Golden Retriever kendisi.
Fıstık' ın hikayesi aslında çok eskilere dayanmıyor, annemlere sadece bir ay kadar önce geldi. Asıl sahipleri bu güzelim köpeği bir pansiyona bırakıyorlar ve geri almıyorlar. Herhalde bakamayacakları için orada bıraktıklarını düşünüyorum. Sonra sahipsiz kalan bu köpeği kardeşimin veteriner arkadaşı bulup bakımını ve eğitimini üstleniyor. Oradan da kardeşim alıp eve getiriyor. Evde hayvan istemeyen annem önce karşı çıkıyor ama sonra biraz da babam için kabul ediyor. Annemlerin evi bahçeli olduğu için hergün dışarı çıkabiliyor, koşuyor oynuyor.
Kendisiyle maalesef yeni tanışabildim ben. Bütün gün beraber oynadık, muhteşem bir köpekçik.
Daha önce birkaç kez köpek bakmışlığım var ama tabii ki çok bilgi sahibi değilim. Yine de hayvanların da karakterleri olduğu bir gerçek. Fıstık belki de terkedildiği için çok insan canlısı, bütün derdi sevilmek, gezdirilmek. Havladığını bile duymadım kimseden yabancılık çekmiyor, eğitimli de olduğu için odalara adımını atmıyor, hiçbir yemeğe dokunmuyor, izin verilmeyen yerlere girmiyor. Bir de babamın rahatsızlığını hatırlayanlar olacaktır, onun yürüyüş yapması için de bahane oluyor Fıstık.
Alakasız not : Bandaj elbisemi üzerimde maalesef fotoğraflayamadım, düğüne geç kalıyorduk hiç vakit yoktu.
Bir daha da giyer miyim bilmiyorum :(
