Bodrum' dan Bildiriyorum :)

Geçen seneki yazılarımdan hatırlayanlar olacaktır, Nil 7 aylıkken yine ikimiz gitmiştik. Bu sene de 17 aylık haliyle yine ikimiz yollara düştük.

Bu sabah (sabahın dört buçuğunda) Nil' in nüfus kağıdını kaybetmemle başladı günümüz, son anda buldum. Bizi havaalanına götüren eşimin arabasının Tem' in ortasında lastiği patladı, kan ter içinde yedek lastiği taktı da devam ettik. Check-in' i herhalde son dakikada yaptırabildim, hayatımda ilk defa uçağa bu kadar geç kaldım.

Uçak yolculuğu yine iyiydi, geçen sene de sorun çıkmamıştı zaten. Bu sene şansımıza üç koltuk da bize kaldı, rahat gittik. Makyaj malzemeleri boşaltılıp tekrar yerine kondu, aynı şekilde cüzdan boşaltıldı. Kısıtlı alanda bu kadar oyun yapabildim. İnerken basınçtan etkilenmemesi için -geçen sene doktorumuzun önerdiği gibi- kağıt mendille el kremini karıştırıp kulaklarını tıkadım. Hatta baktım benim de kulaklarım acımaya başladı, kendime de yaptım. Çocukla seyahat ederken aklınızda bulunsun derim.

Uçaktan inip bir elle puseti, diğer elle valizi götürdüm yine. Bu sene kesinlikle daha rahattım, yürüdüğü için puseti kapatmam gereken yerlerde yere indirebildim. Nil zaten yeni yerler, yeni insanlar görmeye bayılan bir çocuk o yüzden onunla gezmek rahat genel olarak. Havaalanından sonra değiştirdiğimiz üç vesaitle annemlere ulaştık sağ salim.